Taurus NS6 model.

Άλλο ένα μυθικό όργανο, η SG, το γνωστό ταυράκι (έτσι το λέγαμε…) και να που ο Νίκος αποφασίζει ότι θέλει ένα όργανο βασισμένο πάνω σ’ αυτό…

Ο Νίκος Σαρμπάνης είναι μεταλλάς κι εμένα μ αρέσουν οι μεταλλάδες κι έχω μακρόχρονη επαφή με το σινάφι τους θα μπορούσα να πω ότι γνωρίζω το χώρο του μέταλ στην Ελλάδα αρκετά!

Πάμε λοιπόν να στήσουμε το όργανο… Ξεκινάμε με το hardware για να μπορούμε έτσι να έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία για το σχεδιασμό. Η κιθάρα θα έχει τρέμολο έτσι επιλέχθηκε το Ibanez Edge-Zero II tremolo bridge τούτο σημαίνει ότι έχουμε πακέτο και το locking nut κατά συνέπεια οι διαστάσεις του πλάτους nut και bridge είναι δεδομένες. Η κλίμακα της κιθάρας θα είναι 25.5 inches (648mm). Η κατασκευή θα είναι Neck through (μονοκόμματη, χτισμένη σε κεντρικό δοκάρι).

Τα ξύλα και το χτίσιμό τους.

Ξεκινώντας με το κεντρικό δοκάρι της κιθάρας φτιάχνω δύο τελικά, με διαφορετικό χτίσιμο το καθένα από πολύ ωραία και παλιά κομμάτια ξύλων και τα δύο 7φυλλα. Το ένα είναι 1Χwenge – 2Xmahogany – 2Xwenge – 2Xmaple και το άλλο 1Χwenge – 2Xmaple – 2Xwenge – 2Xmahogany. Ο Νικόλας διαλέγει το πρώτο γιατί του αρέσει περισσότερο. Το σώμα της κιθάρας θα συμπληρωθεί με mahogany και top απο wenge και flame maple veneer (καπλαμάδες). Οι διαστάσεις του δοκαριού -γωνιασμένο- είναι 1100mm μήκος 60mm πλάτος 50mm πάχος. Εδώ πρέπει να πω ότι φροντίζω επιμελώς να μη γίνεται καμιά σπατάλη στα ξύλα. Αυτό δυσκολεύει λίγο την κατάσταση γιατί χρειάζονται προσεκτικά μετρήματα και κατεργασία. Η εμπειρία όμως έρχεται να ισορροπήσει τα πράγματα! Η ταστιέρα είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι crelikam ebony.

Η κατασκευή.

Αφού διαμόρφωσα μια λωρίδα wenge 6mm δυο λωρίδες wenge 3mm δυο λωρίδες mahogany 9mm και δυο λωρίδες maple 16mm με μήκος 1130mm και πλάτος 52mm, τις κόλλησα και στη συνέχεια γώνιασα το δοκάρι στις τελικές διαστάσεις. Επόμενο βήμα είναι να σχεδιαστεί επάνω στο δοκάρι η θέση της ταστιέρας, ο χώρος του Head stock και προφανώς η θέση του Nut. Αυτό θα οριοθετήσει την αρχή της κλίσης του Head stock η οποία θα είναι 8.5 μοίρες (δεδομένης της κλίσης του locking nut). Οριοθετείται και η θέση της truss rod η οποία θα ελέγχεται από το τέλος της ταστιέρας και όχι από το head stock έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται ο λαιμός της κιθάρας και από τη βίδα της truss rod και από της βίδες στερέωσης του locking nut. (έχω δει κιθάρες να σπάνε σ’ αυτό το σημείο λόγω αυτού του προβλήματος). Έχουμε λοιπόν:

Ξεκινάω με την ταστιέρα. Την διαμορφώνω στα 6mm πάχος και χαράζω για τα τάστα (τον τρόπο-εργαλείο, που χρησιμοποιώ θα τον παρουσιάσω σ άλλο post) επίσης διαμορφώνω τη θέση και το βύθισμα του nut.
Έτσι μπορώ να κόψω την ταστιέρα στο τελικό της μήκος και να διαμορφώσω τη »φωλιά» στο τέλος της για τη βίδα της truss rod.
Διαμορφώνω το radius της ταστιέρας 16inches. (κλασικά με ξύλινο sanding block)
Η ταστιέρα είναι έτοιμη πλέον αλλά παραμένει ακόμα παράλληλη και χωρίς τάστα.

Στη συνέχεια κάνω τελική διαμόρφωση της κλίσης και της επιφάνειας του head stock (μπροστινή πλευρά).
Σκάβω το κανάλι της truss rod (460mm).
Διαμορφώνω το σκάψιμο του καναλιού -στο τέλος- για τη βίδα ελέγχου.

Είμαστε έτοιμοι τώρα να προχωρήσουμε στα πλαϊνά που θα σχηματίσουν το σώμα της κιθάρας. Αυτά θα γίνουν από μαόνι.
Αφού επιλέχθηκαν τα κομμάτια διαμορφώθηκαν για να κολληθούν, Πρίν απ αυτό όμως το κεντρικό δοκάρι πρέπει να «κατέβει» 2 mm από το σημείο εκείνο που ξεκινά το σώμα της κιθάρας ώστε να υποδεχθεί τον καπλαμά που θα είναι στο top.
Ταυτόχρονα προετοιμάζω τους καπλαμάδες που είναι δυο κολλημένοι από πριν. Ο καπλαμάς στο υπόβαθρο είναι από wenge και έχει διπλό στόχο. Πρώτο να ενισχύσει το πάχος του Top και τον εμφανή καπλαμά που είναι μολις 0,7 mm και δεύτερο να σχηματίσει μαυρη σχεδόν λωρίδα στα bevels (φάλτσα) του σώματος μεταξύ μαονιού και Top. Το Top είναι ένα πολύ ωραίο ζευγάρι flame maple που μαζί με υπόβαθρο του wenge γίνονται 1,5 mm πάχος.

Πριν κολλήσω τα πλαϊνά του σώματος σχεδιάζω και διαμορφώνω τα κοψίματα στα «κέρατα» της κιθάρας. Αυτό βοηθά στην οριοθέτησή τους και το πιο σημαντικό σε ξεμπλέκει από τα τριψίματα σ’ μια μονοκόμματη πλέον κιθάρα που είναι πολύ πιο δύσκολο και χρονοβόρο!
Άλλη μια δουλειά που θα γίνει πριν την κόλληση είναι να διαμορφωθεί η πίσω επιφάνεια του head stock, και πάμε να κολλήσουμε τα πλαϊνά…

Η σειρά του Head stock τώρα…
Τελική διαμόρφωση – σχήμα ετσι ώστε οι χορδές να είναι ευθείες καθώς και προσθετική αριστερά δεξιά. Μιά δουλειά που τρώει αρκετό χρόνο όταν το head stock στήνεται από το μηδέν.
Κάνω πρόπλασμα ώστε να οριστικοποιηθούν οι ακριβείς θέσεις των κλειδιών σε σχέση με τις ευθείες των χορδών. (Παράμαλα από παραγάδι για χορδές, σου λύνουν το πρόβλημα μια χαρά!)

Το όργανο έχει πλέον χτιστεί με ότι ξύλο το αποτελεί!
Προχωρώ στον οριστικό σχεδιασμό του τελικού περιγράμματος ολόκληρου του οργάνου και εδώ πρέπει να πω ότι είναι η στιγμή που κάνω αρκετές – συνήθως μικρές – παρεμβάσεις από τον αρχικό σχεδιασμό και το ολόσωμο 1:1 χνάρι που αρχικά έχω βγάλει.
Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν να κάνουν με λειτουργικές διορθώσεις ή και αισθητικές αλλαγές σε σχέση με τις αρμονικές γραμμές του συνολικού σχήματος της κιθάρας.

Κόβω λοιπόν την κιθάρα στο οριστικό περίγραμμά της, τη περνάω από το κάθετο κυλινδρικό τριβείο – με 80 γυαλόχαρτο – χονδρικά μεν αλλά στο τελικό της σχήμα και ξεκινώ να διαμορφώσω το Top.
Το Top πρέπει να διαμορφωθεί στο σημείο που θα αγκαλιάσει την ταστιέρα καθώς επίσης πρέπει να ευθυγραμμιστεί με την αξονική γραμμή της κιθάρας.
πριν κολλήσω το Top πρέπει να διαμορφώσω κανάλια για τα καλώδια των μαγνητών και του διακόπτη – επιλογέα που θα τα κάνω σκαφτά σε βάθος 20mm πλάτος 6mm και θα τα σκεπάσω με ένθετα πηχάκια από μαόνι σε βάθος 14mm, έτσι θα δημιουργηθούν στο βάθος του σώματος κανάλια 6Χ6mm.
Αυτό το κάνω (γιατί…. έτσι! αυτή τη μαστορική φιλοσοφία έχω) αλλά και γιατί το top είναι ένας καπλαμάς, διπλός βέβαια, αλλά καπλαμάς και καλύτερα να είμαστε σίγουροι!

Το top είναι έτοιμο για κόλλημα καθώς επίσης και το top του head stock που έχει κοπεί στο οριστικό του περίγραμμα.
Τα κολλάω και τα δυο και τώρα μπορεί να δει κανείς ένα ευχάριστο αποτέλεσμα και το πρώτο που «περιγράφει» την κιθάρα φανερά.

Είναι ώρα να φτιάξω το «χνάρι» για το σκάψιμο του tremolo. Αναζητώ στο δίκτυο κάποιο template για το συγκεκριμένο και δε βρίσκω τίποτε ούτε καν στην ίδια την Ibanez που το παράγει και το πουλάει. Μικρό το κακό απλά θα μου στοιχίσει πάρα πάνω χρόνο με μετρήσεις.
Προχωρώντας ανακαλύπτω ότι δεν ήταν και τόσο μικρό το κακό αφού το πράγμα είχε αρκετή δουλειά.

Το χνάρι είναι ένα σύνολο από 5 κομμάτια που αρθρώνονται σταδιακά δημιουργώντας το σκάμμα για το tremolo κι όλα αυτά από την μπροστινή πλευρά. Από την πίσω πλευρά χρειάστηκαν ευτυχώς μόνο τρία κομμάτια.
Απ’ τα πιο περίπλοκα σκάμματα για tremolo που έχω δει οφείλω να πω. Ο μηχανισμός για την τάνυση των ελατηρίων και ο μηχανισμός του zero point είναι που κάνουν τη δουλειά περίπλοκη.

Προχωρώ στο σκάψιμο για τους μαγνήτες και τοποθετώ τους υποδοχείς των pivots του tremolo.

Ώρα να διαμορφώσω τα bevels του σώματος.
Για τη δουλειά αυτή χρησιμοποιώ ένα απλό laser γραμμής ώστε να μπορέσω να έχω ακρίβεια αλλά και συμμετρία σημαδεύοντας τα ίχνη τους πάνω στο όργανο.

Διαμορφώνω τα bevels ακριβώς αρχικά με 80αρι χαρτί και προχωρώ να φτιάξω τα ανοίγματα για τα controls, ένα για το διακόπτη επιλογής κι ένα για το ποτενσιόμετρο.
Κατασκευάζω τα καπάκια τους από μουριά 6mm και αποφασίζω να αντικαταστήσω το πίσω καπάκι που συνόδευε το tremolo κι αυτό από μουριά γιατί είναι ένα πλαστικό χαμηλής ποιότητας για το επίπεδο του συγκεκριμένου οργάνου και δε μ’ αρέσει καθόλου.

Έχω φθάσει στο σημείο που ξεκινώ τριψίματα τελικού σταδίου.
Αρχίζω από την διαμόρφωση του neck. Εδώ το πάχος είναι 18,4mm στο 1ο τάστο, 20,4 στο 12ο τάστο και συνεχίζεται γραμμικά μέχρι το 19ο τάστο. Από εκεί αυξάνει παραβολικά μέχρι το σώμα της κιθάρας.
Ήθελα μεγάλη ελευθερία στο αριστερό χέρι μέχρι το 24ο τάστο. Διαμόρφωσα γι αυτό το λόγο την περιοχή της ένωσης του neck με το σώμα αρκετά βαθειά. Το αποτέλεσμα είναι εκεί που η παλάμη του αριστερού χεριού συναντά ως φυσικό όριο το σώμα στο πίσω μέρος, τα δάχτυλα εμπρός όχι μόνο να έχουν φτάσει στο 24ο τάστο, αλλά στο μαγνήτη!
Στην περιοχή της ένωσης του neck με το head stock είχα προβλέψει από το σχεδιασμό να κάνω «νύχι» στο πίσω μέρος ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το ευαίσθητο αυτό σημείο.

Πάμε τώρα για τα τάστα. Αυτά είναι Jescar inox 2.8 X 1.4 Πολύ καλή ποιότητα και προσεγμένη κατασκευή.
Το inox όμως είναι πολύ σκληρό και τα τάστα κόβονται όπως πρέπει μόνο με τροχό.
Αφού ολοκλήρωσα την προετοιμασία των τάστων επιστρέφω στην ταστιέρα και την περνάω με 600αρι γυαλόχαρτο μέχρι να γίνει πολύ απαλή στο χέρι και να αρχίσει να παρουσιάζει μια γυαλάδα. Στη συνέχεια τρίψιμο με πετσί. Αυτή η πατούσα που φαίνεται στις φωτογραφίες, είναι «βακέτα» βοδινό δέρμα. Χρησιμοποιώ την εσωτερική πλευρά και τρίβω αρχικά παρασύροντας το δέρμα με το sanding block και στη συνέχεια με το χέρι. Αν τρίψει κανείς αρκετά μπορεί να επιτύχει πολύ υψηλή γυαλάδα επειδή η κερατίνη του δέρματος είναι πιο σκληρή από το ξύλο και η βακέτα γίνεται σαν πάρα πολύ ψιλόκοκο γυαλόχαρτο. (Οι μπαρμπέρηδες ακονίζουν τα ξυράφια τους στη βακέτα!) Επειδή η κιθάρα θα έχει ματ βερνίκια, φέρνω τη γυαλάδα της ταστιέρας στο επίπεδο που να ταιριάζει με το υπόλοιπο όργανο.
Στη συνέχεια προχωρώ στο κάρφωμα των τάστων. Τα inox είναι πιο εύκολα σ’ αυτή τη φάση γιατί είναι σκληρά αλλά παράλληλα ελαστικά έτσι διατηρούν το radius και δεν κινδυνεύουν να στραβώσουν κατά το κάρφωμα!
Μετά απ’ αυτό κάνω ευθυγράμμιση των τάστων στις άκρες της ταστιέρας. Αρχικά κάθετα με το επίπεδό της και στη συνέχεια υπό 30 μοίρες γωνία.
Η πρώτη φάση τελειώνει εδώ. Στο τέλος θα γίνει εξομάλυνση στα ίχνη των τάστων και γυάλισμα.
Leveling δε θα χρειαστεί! Το πράγμα δείχνει από τώρα… και είμαι σίγουρος γι αυτό!