Η γέννεση μιας ηλεκτρικής κιθάρας…

Πολλά χρόνια πριν, Λυκειόπαιδο όντας, εκεί που καθόμουν «και καλά» να διαβάσω σχεδόν κάθε φορά τα παρατούσα κι έπιανα να σχεδιάζω. Σχεδίαζα τρία πράγματα. Μηχανάκια που ήταν το μεγάλο μου κόλλημα, κιθάρες που ήταν η επόμενή μου λαχτάρα και διάφορες πατέντες και κατασκευές που φανταζόμουν. Τα τελευταία αυτά σχέδια είχαν να κάνουν για ότι με απασχολούσε ή με εντυπωσίαζε. Οπτική πληροφορία υπήρχε μόνο μέσα από τα έντυπα και ιδιαίτερα στον εξειδικευμένο τύπο του οποίου ήμουν συνδρομητής και αναγνώστης ένθερμος.

Ότι έβλεπα στην «Τεχνική Εκλογή» ή το «Elector» ή το «Motorad» ή το «Ήχος και HiFi» (Σ΄αυτό έβλεπες και παρουσιάσεις ηλεκτρικών κιθάρων, ενισχυτών κλπ.) ή όπου αλλού, ήταν μια λαχτάρα, μια τρελή επιθυμία! Όμως όλα ήταν απαγορευτικά για μένα γιατί απλά ήταν πανάκριβα, άσε που τα περισσότερα απ’ αυτά δεν υπήρχαν στην ελληνική αγορά. Έτσι κατέληξα να προσπαθώ να κατασκευάσω ότι δεν μπορούσα να αγοράσω! Άλλες φορές βλέποντας πως μια κατασκευή θα ήταν για μένα αδύνατη, προσπαθούσα να κάνω μια αντίστοιχη πατέντα δικιά μου.

Projects τα λένε τώρα όλα αυτά… Ε, λοιπόν από πιτσιρικάς σκέφτηκα δεκάδες projects, εκπόνησα κάμποσα και ολοκλήρωσα λιγότερα.

Κάπου βρήκα μερικά από εκείνα τα παλιά σχέδια με κιθάρες και μελετώντας τα, αποφάσισα να ξεκινήσω να σχεδιάσω τη «δική μου» ηλεκτρική κιθάρα! Είναι καιρός πια να έχω το δικό μου shape!

Pavlakis signature e-guitar σα να λέμε.

Δε θα ήθελα να πω ότι το θέμα «σχέδιο ηλεκτρική κιθάρας» είναι κορεσμένο, αλλά σίγουρα εκεί έξω υπάρχει πληθώρα σχεδίων, τύπων και χαρακτηριστικών. Το πράγμα, φαίνεται να είναι δύσκολο. Φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο να σχεδιάσεις μια κιθάρα που ν’ αρέσει! Μια κιθάρα που να μη θυμίζει… Μια κιθάρα που να έχει αρμονία στις κατασκευαστικές της γραμμές! Που να είναι όμορφη!

… κι έρχεται η επόμενη σκέψη για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. «Πότη για θυμήσου όλα τα χρόνια, ποιοι ήταν οι στόχοι;» «Ναι ρε συ Πότη!» «Δεν είναι αυτές οι προτεραιότητες.» «Άλλες είναι!» Η σκοπιμότητα είναι η προτεραιότητα! Αυτή θα πρέπει να καλυφθεί ευνοώντας παράλληλα και την ομορφιά.Θα πρέπει να μπουν κανόνες συγκεκριμένοι. Με βάση τους κανόνες αυτούς θα οδηγηθεί ο σχεδιασμός και παράλληλα θα δεσμευθεί.

Οι κανόνες:

• Η ποσότητα των ξύλων που θα χρειάζονται για την κιθάρα μου, θα πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή. Αυτό είναι νομίζω επιτακτική ανάγκη στους καιρούς που ζούμε και για μένα πάντα ήταν κατά προτεραιότητα μέλημά μου όλα τα χρόνια που μαστορεύω. Δεν ξεχνιόμαστε! Τα ξύλα είναι από δέντρα και τα δέντρα είναι η ζωή μας. Είναι εγκληματικά ανόητο να βγάζει ένας κατασκευαστής αυτήν την παράμετρο από το σχεδιασμό του.
• Η ενέργεια (ενεργειακό ισοδύναμο) που θα χρειάζεται ένα όργανο για να φτιαχτεί, από τη λειτουργία των εργαλείων ως την κατανάλωση αναλώσιμων θα πρέπει να είναι το λιγότερο δυνατό αν θέλουμε να μιλάμε για οικολογικό, αλλά και οικονομικό ταυτόχρονα σχεδιασμό.
• Τα χημικά. Στην κατασκευή μιας κιθάρας χρησιμοποιούνται σε πολλές περιπτώσεις χημικά από την αρχή της κατασκευής της. Σε κάποιους σχεδιασμούς, γίνεται πραγματική σπατάλη βλαβερών για το περιβάλλον χημικών και εννοείται επικίνδυνων για την υγεία του κατασκευαστή και αργότερα του κιθαριστή. Επομένως αν είναι δυνατόν στην κατασκευή της κιθάρας μου θα πρέπει να μην χρησιμοποιήσω χημικά!
• Το hardware που θα υποστηρίζει το όργανο θα πρέπει να έχει τη μεγαλύτερη προσφορά στην αγορά έτσι ώστε να μπορεί κανείς να επιλέξει εξαρτήματα από μια μεγάλη γκάμα. Με απλά λόγια πρέπει να βρίσκουμε εύκολα τα εξαρτήματα αυτά. Πρέπει στα ίδια εξαρτήματα να έχουμε πολλές επιλογές σε ποιότητα, χρώμα, υλικά κατασκευής και διαστασιολόγιο. Εννοείται πώς έτσι θα έχουμε μεγάλη γκάμα σε τιμές.
• Ότι εμπειρία και γνώση έχω συγκεντρώσει για τις ηλεκτρικές κιθάρες όλα αυτά τα χρόνια, θα είναι μια συνθήκη που θα καθοδηγεί το σχεδιασμό και θα τον δεσμεύει. Απλά θα μπορούσε να πει κανείς, πώς ότι γίνει θα πρέπει να είναι τεκμηριωμένο ότι δουλεύει καλά.
• Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα εκπέσει προς χάριν της οπτικής ομορφιάς. Αντιθέτως όλα αυτά και εναλλακτικά, θα πρέπει να παράγουν ομορφιά.

Πιο συγκεκριμένα:

Ξεκινώ από το headstock και ας δούμε τι συμβαίνει εδώ:

• Το μήκος του είναι καθοριστικό για τη μάζα του ξύλου που υπάρχει εκεί. Αλλά ένα μακρύ head stock δεν έχει πολύ ξύλο μόνο. Οι χορδές εδώ έχουν μεγάλο μήκος μετά το nut πράγμα που δημιουργεί ταλαντώσεις, στάσιμα κύματα και παραγωγή αρμονικών που εισάγονται στο τελικό σήμα της κιθάρας σαν θόρυβος. Κλασική είναι η εικόνα για την αδρανοποίηση της περιοχής αυτής με κάθε είδους τρόπο. Από λαστιχάκια για τα μαλλιά μέχρι εξειδικευμένα προϊόντα της αγοράς. Μεγάλο head stock σημαίνει μεγάλη αποθήκη ενέργειας η οποία μεγαλώνει ακόμα από την αύξηση του μήκους των χορδών. Όσο και να μικρύνεις αυτές τις παραμέτρους δε θα αποφύγεις τις συνέπειες, όμως θα τις περιορίσεις στο ελάχιστο. Απ την άλλη μικραίνοντας το μήκος των χορδών έχεις μόνο υψηλές δευτερεύουσες αρμονικές που από φύση έχουν χαμηλή ενέργεια.
• Η κλίση του head stock, η γωνία του δηλαδή σε σχέση με το neck είναι ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει το σχεδιασμό μου. Παραδοσιακές κλίσεις της τάξης των 11 ως και 14 μοίρες απαιτούν για την κατασκευή του neck χωρίς υπερβολή ολόκληρο δοκάρι. Ένας τρόπος για να αποφύγεις τη σπατάλη εδώ είναι να κάνεις το head stock κολλητό υπό γωνία. Αξιέπαινη προσπάθεια οικονομίας, αλλά δεν θα την επιλέξω, λόγω του ότι δημιουργεί μια σειρά από άλλα προβλήματα. Επομένως το head stock θα έχει από μηδενική ως πολύ μικρή κλίση της τάξης 3-4 μοίρες κι αυτό για την αισθητική άποψη του οργάνου.
• Η δυνατότητα του head stock να αναβαθμιστεί. Για παράδειγμα να υποστηρίξει μια επτάχορδη κιθάρα ή και ακόμα μεγαλύτερη.
• Η γραμμική (in line) επέκταση των χορδών μετά το nut. Με απλά λόγια, οι χορδές να επεκτείνονται μετά το nut στην ίδια ευθεία μέχρι να ακυρωθούν στο αντίστοιχο tuner. Σε άλλο post θα αναπτύξω μια εκτεταμένη προσέγγιση στο θέμα με τη βοήθεια της φυσικής και των μαθηματικών. Τώρα θα πω απλά πως είναι καλύτερα έτσι.

Τι κάνω τόση ώρα γράφοντας; Μα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φωτογραφίζω την υλοποίηση του «Αβραάμ» της οργανοποιίας ηλεκτρικής κιθάρας Leo Fender. Αυτού του εκπληκτικού οργανοποιού -και όχι μόνο- που από την εποχή της δεκαετίας του 40 σχεδίασε απόλυτα στοχοθετικά. Πρέπει να πω εδώ βέβαια πως οι στόχοι του Fender υποκινούνταν από παραγωγικά και οικονομικά κριτήρια εκτός -εννοείται- από την ορθότητα της όλης κατασκευής. Αλλά αυτός σχεδίασε τα υπέροχα όργανά του την εποχή του 40. Να όμως που σήμερα τα ίδια κριτήρια αποκτούν άλλη αναγκαιότητα! Τα head stock του Fender έμειναν πλέον κλασικά και το όλο πράγμα μετεξελίχθηκε αρκετά χρόνια μετά τη γέννεσή του σε μια άλλη για μένα εξαιρετική υλοποίηση ακόμα πιο αποτελεσματική. Είναι αυτή της Music Man που όμως κι εδώ ο καταπληκτικός Leo είχε άμεση συμμετοχή!

Εδώ είναι η ώρα που θα μιλήσω για κορεσμό. Ας μη γελιόμαστε. Από την πλευρά της στατικής και δυναμικής συμπεριφοράς, η υπόθεση «σχεδιασμός head stock» έχει εξαντληθεί, με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε μια ξύλινη κατασκευή. Κάθε σχεδιαστική προσέγγιση ισορροπεί ή όχι με τα θετικά και αρνητικά της μεταβολής των διάφορων παραμέτρων. Πολλές φορές όλα αυτά θυσιάζονται στο βωμό της «ωραίας εικόνας», έτσι απλά! Μια κιθάρα όμως δεν είναι έπιπλο .

Με όλα αυτά που γράφω, μοιάζει να έχω ιδιαίτερες συμπάθειες… Όχι καλοί μου αναγνώστες! Κάποτε απλά συμπαθούσα. Τώρα, μετά από χρόνια ενασχόλησης και μελέτης, έμαθα πια να διακρίνω, να αναγνωρίζω και να εκτιμώ.

Το head stock στην τελική ευθεία.

Ξεκινώ από την επιλογή των tuners και εδώ το πράγμα είναι απλό. Η πιο διαδεδομένη διάταξη είναι η 3L+3R. Γι αυτή την υλοποίηση υπάρχει η μεγαλύτερη προσφορά στην αγορά. Πολύ εύκολα θα βρει κανείς κάθε είδους και τιμής tuners. Επομένως το head stock της κιθάρας μου θα φοράει τέτοια. Θα έχει κατά το δυνατόν τη μικρότερη μάζα. Θα έχει in line επέκταση των χορδών. Τέλος, θα έχει κλίση μόνο 4 μοίρες. Η δυνατότητα να τοποθετήσω στενό ή φαρδύ nut (41 – 43mm) είναι μια πολύ απλή μετατροπή που δεν επηρεάζει την όλη κατασκευή και τα προαπαιτούμενά της. Δε σας κρύβω ότι από πλευράς αισθητικής μου αρέσει πάρα πολύ η υλοποίηση με διάταξη tuners 4L+2R. Μια τέτοια διάταξη σου δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξεις πολύ όμορφους σχεδιασμούς κρατώντας τους κανόνες σου ισχύοντες. Παρ’ όλα αυτά δεν επέλεξα αυτόν τον σχεδιασμό για έναν σημαντικό λόγο. Στην αγορά δεν υπάρχει κανένα σετ tuners 4L+2R. Δεσμεύω την κατασκευή μου λοιπόν έτσι στην προμήθεια single tuners. Η αγορά όμως κι εδώ είναι εξαιρετικά μικρή και συγκεκριμένη. Κυρίως με ακριβές προσφορές. Η επέκταση του head stock για μια 7χορδη υλοποίηση είναι διαθέσιμη μόνο που αναγκαστικά εδώ θα χρησιμοποιώ 4L+3R tuners. Η σε σειρά τοποθέτηση των tuners αριστερά ή δεξιά δεν μ΄ενδιαφέρει στο σχεδιασμό μου γιατί απλά έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες που έχω θέσει εκ των προτέρων.

Σημειώνω εδώ, ότι μελετώ και σχεδιάζω έναν δικό μου μηχανισμό τάνυσις των χορδών (tuner – πατέντα) τέτοιον που να μου αφήνει μεγαλύτερη ελευθερία στο να σχεδιάσω ένα head stock από την αισθητική του πλευρά διατηρώντας, αλλά και προσπαθώντας να ισχυροποιήσω τις προϋποθέσεις που έχω βάλει. Το project έχει δρόμο ακόμα και θα επανέλθω σ’ αυτό.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Το Neck.

Εδώ ο στόχος είναι ένα προφίλ που να προσφέρει ευκολία στο παίξιμο. Να ευνοεί της ενδεχόμενες ταχύτητες. Να είναι ξεκούραστο και να τοποθετεί το χέρι στη βέλτιστη θέση. Δυστυχώς δεν υπάρχει συνταγή γι αυτό. Η εμπειρία, μου έχει δείξει ότι ο κάθε κιθαριστής βολεύεται με διαφορετικό προφίλ. Το σίγουρο είναι πως ένα neck με μεγάλο πάχος, κατά κοινή ομολογία δεν είναι βολικό. Απ’ την άλλη πλευρά, άλλοι προτιμούν παχιά πλαϊνά (μεγάλη επιφάνεια τομής), άλλοι λεπτότερα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που υπάρχουν στην αγορά τόσα πολλά διαφορετικά προφίλ neck. Στην ουσία το προφίλ των necks στην αγορά, διαμορφώθηκε από την επιθυμία σπουδαίων κιθαριστών που έδιναν πληροφορίες στους αντίστοιχους κατασκευαστές που συνεργάζονταν, καθώς και από τους πειραματισμούς των ίδιων των κατασκευαστών.

Δεν είναι όμως μόνο το προφίλ το ζητούμενο. Το neck θα πρέπει να παρουσιάζει μια στατική συμπεριφορά σταθερή στην αποστολή του που είναι πολλαπλή. Δεν θα πρέπει να δημιουργεί ταλαντώσεις που να επηρεάζουν τα χαρακτηριστικά του ηχητικού σήματος της κιθάρας. Δε θα πρέπει να ξεπερνά ένα όριο ελαστικότητας γιατί έτσι εισαγάγει τονικές διολισθήσεις (pitch) σε κάθε έντονη κίνηση του κιθαριστή. Τις περισσότερες φορές αυτό εμφανίζεται σαν ένα vibrato λόγω ελαστικότητας. Το γεγονός αυτό είναι ένα εκφραστικό εργαλείο στα χέρια ενός έμπειρου κιθαριστή βέβαια, αλλά σίγουρα τον έλεγχο θα πρέπει να τον έχει ο ίδιος και όχι η ελαστική συμπεριφορά του neck. Με απλά λόγια θα πω ότι η ελαστικότητα, αλλά και η όποια άλλη συμπεριφορά του neck, προκύπτει από τα εξής:

• Την κατασκευαστική του δομή.
• Το είδος του ξύλου ή των ξύλων που είναι φτιαγμένο.
• Τον τρόπο χτισίματος αν είναι με πολλά φύλλα ξύλου (laminate).
• Τον τρόπο συναρμογής του με το σώμα της κιθάρας.
• Το είδος του ξύλου της ταστιέρας.
• Το radius της ταστιέρας.
• Το μέγεθος αλλά και το υλικό που είναι κατασκευασμένα τα τάστα.
• Το μέγεθος και γενικότερα η αρχιτεκτονική σχεδιασμού του head stock.

Συνεκτιμώντας όλα αυτά και έχοντας καλύψει το θέμα head stock στην προηγούμενη ενότητα, το neck της κιθάρας μου θα είναι πλήρως πραγματοποιήσιμο στα μέτρα και της ανάγκες του κάθε κιθαριστή.

Αντιπροσωπευτικά όμως, εγώ θα κατασκευάζω το neck ως εξής: Προφίλ ασύμμετρο. Το πάχος του θα είναι 19 – 21 mm μια και αυτό το πάχος έχω διαπιστώσει ότι είναι η χρυσή τομή -σαν να λέμε- ώστε το neck να μην παρουσιάζει προβληματική συμπεριφορά κι απ’ την άλλη να είναι «ζωντανό». Να μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ως επιπλέον εκφραστικό εργαλείο στην ερμηνεία ενός μουσικού θέματος. Η ασυμμετρία έχει στόχο την ορθή τοποθέτηση του χεριού και είναι ένα πεδίο που πειραματίζομαι ακόμα με «πρωτότυπα» για να καταλήξω σε τεκμηριωμένα αποτελέσματα. Το radius της ταστιέρας θα είναι 16 inches. Η συναρμογή του με το σώμα της κιθάρας θα γίνεται με 5 βίδες και neck plate ιδιοκατασκευή.

Σε πειραματικό στάδιο επίσης βρίσκεται κι ένας σχεδιασμός μου που αφορά στη συναρμογή του neck με το σώμα της κιθάρας και που δε χρειάζεται ούτε βίδες, ούτε κόλλα ούτε κανένα άλλο μέσο σύνδεσης και εννοείται ότι δεν είναι neck through κατασκευή!

Η truss rod.

Απαραίτητος μηχανισμός για την αντιρρόπηση των δυνάμεων από την συνολική τάση των χορδών που επενεργούν στρέφοντας το neck προς τα εμπρός. Πολλές διατάξεις έχουν χρησιμοποιηθεί γι αυτόν τον σκοπό. Τελευταία έχει χρησιμοποιηθεί μια εφαρμογή που έχει τη δυνατότητα να «στρέφει» το neck και προς τις δυο κατευθύνσεις. Dual action truss rods. Εδώ θα πω αυτό: Έχουν περάσει απ’ τα χέρια μου δεκάδες κιθάρες. Δεν έχει χρειαστεί ποτέ να ρυθμίσω την truss rod στρέφοντας το neck προς τα εμπρός δυναμικά! Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που η truss rod ήθελε χαλάρωμα γιατί κάποιος είχε κάνει λανθασμένη ρύθμιση ή είχε αλλάξει πάχος χορδών, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από διόρθωση της προς τα πίσω κλίσης του neck, μέσω της ίδιας του της ελαστικότητας και σε καμία περίπτωση μια δυναμική στρέψη του προς τα εμπρός. Γιατί λοιπόν χρησιμοποιείται ένας τέτοιος μηχανισμός αφού δεν χρειάζεται η μια από τις δυνατότητές του; Από την εμπειρία του κατασκευαστή λοιπόν σας λέω, ότι αυτό συμβαίνει γιατί απλά είναι πολύ πιο εύκολος στην εφαρμογή. Η διαδικασία για να εισαχθεί στο neck είναι πολύ πιο απλή.

Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά την dual action truss rod.

• Ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά αυτής της εφαρμογής είναι ότι δεν χρειάζεται κανενός είδους αγκύρωση πάνω στο neck, ούτε στην αρχή ούτε στο τέλος της. Αυτόνομα ο μηχανισμός μπορεί να κάμπτεται και προς τις δυο κατευθύνσεις.
• Άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι μπορούμε να τοποθετήσουμε το μηχανισμό έτσι που να ελέγχεται από όποια πλευρά μας εξυπηρετεί για τεχνικούς ή άλλους λόγους. Δηλαδή είτε από την πλευρά του head stock, είτε από την πλευρά του σώματος της κιθάρας.
• Τα δυο αυτά χαρακτηριστικά μπορούν να θεωρηθούν πλεονεκτήματα.
• Τρίτο χαρακτηριστικό αλλά μειονέκτημα αυτή τη φορά, είναι το βάρος του μηχανισμού. Μια dual action truss rod 460 mm που είναι σε πιο κοινή χρήση στις ηλεκτρικές κιθάρες ζυγίζει 170 gr τη στιγμή που ένας παραδοσιακός μηχανισμός με ντίζα μονής φοράς, ζυγίζει το μισό βάρος.

Οι παραδοσιακοί μηχανισμοί αντιρρόπησης όπως αυτοί της Fender, της Gibson, της Gretsch κλπ, είναι ντίζες μονής φοράς που έχουν αγκυρώσεις στα άκρα τους πάνω στο neck. Σχηματίζουν καμπύλη στο εσωτερικό του neck που η κορυφή της πλησιάζει το πίσω όριο του, κάπου στη μέση του μήκους του. Δεν έχουν καμιά επαφή με την ταστιέρα και κάμπτουν το neck πιέζοντας το αξονικά υπό γωνία. Κάθε εταιρία επιλέγει διαφορετικό τρόπο εφαρμογής. Άλλες από την μπροστινή πλευρά πριν την τοποθέτηση της ταστιέρας κι άλλες από την πίσω πλευρά του neck. Σε κάθε περίπτωση όμως η εφαρμογή είναι σαφώς πιο απαιτητική κατασκευαστικά, πιο χρονοβόρα και πιο περίπλοκη. Σημειώνω εδώ την χαρακτηριστική περιπλοκότητα των μηχανισμών της Fender παλαιότερα, που είχαν τρεις αγκυρώσεις στην truss rod. Είχαν και μεσαία αγκύρωση και μάλιστα ενεργή σε ρυθμιστική επέμβαση που γινόταν -μόνο κατ ανάγκη κι από κάποιον εξειδικευμένο- αφαιρώντας το 3ο τονικό σημάδι (mark dot) και επεμβαίνοντας σε βίδα που βρισκόταν εκεί από κάτω.

Θα παρατηρήσατε πως μέχρι τώρα η dual action truss rod, φαίνεται να μειονεκτεί μόνο στο βάρος. Ας δούμε τη λειτουργία της. Η dual action truss rod λειτουργεί σ’ όλο το μήκος της, σε επαφή με την ταστιέρα . Στην ουσία στο μέσον της, πιέζει την ταστιέρα προς τα πάνω και στα άκρα της, το neck προς τα κάτω, επιτυγχάνοντας την επιθυμητή κάμψη προς τα πίσω. Δεν έχω φτάσει ακόμα τη μελέτη μου για το θέμα σε επίπεδο που να μπορώ να αποδείξω θεωρητικά το συνολικό πλεονέκτημα της μιας ή της άλλης εφαρμογής. Παρ’ όλα αυτά από την εμπειρία μου σαν κατασκευαστής αλλά κυρίως σαν κιθαριστής έχω τη βεβαιότητα ότι οι δυο εφαρμογές λειτουργούν διαφορετικά!

Με απλά λόγια θα μπορούσα να σας το περιγράψω έτσι:

• Τα neck με dual action truss rod, παρουσιάζουν καλή σταθερότητα στη ρύθμιση αλλά σχετική ακαμψία σε χειρισμούς του κιθαριστή για ερμηνευτικές ανάγκες όπως πιέσεις εμπρός – πίσω κλπ. Για τον ίδιο λόγο ανταποκρίνονται καλύτερα σε στήσιμο κιθάρας με floyd rose style τρέμολο, παράγοντας ένα πολύ ισορροπημένο τονικά αποτέλεσμα.
• Τα neck με παραδοσιακό μηχανισμό, δεν υπολείπονται διόλου σε σταθερότητα ρύθμισης και από την άλλη είναι θα έλεγα πιο «ζωντανά». Παρουσιάζουν μια ελαστικότητα που προσφέρεται σαν ερμηνευτικό εργαλείο στον κιθαριστή, χωρίς όμως αυτή να δημιουργεί κανενός είδους πρόβλημα. Αντιθέτως πιστεύω ότι δρουν θετικά στο sustain του ήχου της κιθάρας.

Στην κιθάρα μου θα χρησιμοποιώ αρχικά dual action truss rod για τους λόγους που προανέφερα μέχρι να έχω αποτελέσματα και καταγραφές ορθής λειτουργίας από την «κιθάρα πρωτότυπο» που δοκιμάζω και όπου εδώ έχω εγκαταστήσει έναν μηχανισμό αντιρρόπησης δικής μου κατασκευής με το εντυπωσιακό συνολικό βάρος των 25 gr!

Η κλίμακα που θα χρησιμοποιεί η κιθάρα μου θα είναι αποκλειστικά multi scale και εδώ θα υπάρχει η δυνατότητα για πλήρη παραμετροποίηση της ταστιέρας.

Το σώμα.

Στην προσπάθειά μου να κρατήσω τα όρια και τους κανόνες που έθεσα θα περιορίσω το μέγεθος του σώματος της κιθάρας μου στο ελάχιστο δυνατόν! Κάνοντας αρκετά σχέδια οριστικοποίησα το μέγεθος του ξύλου που θα χρειάζεται σε 42 Χ 32 cm! Είναι πραγματικά ένα πολύ συμπιεσμένο μέγεθος. Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει γιατί μιλάω θα σας πως σ’ ένα τέτοιο μέγεθος ξύλου «χωράει» μια Telecaster ή μια Music man Axis ή μια Les Paul junior και σχεδόν καμιά άλλη κιθάρα της αγοράς. Κάνοντας διάφορα σχέδια κατέληξα σε δυο. Έχουν μικρές, αλλά αρκετά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Οι διαφορές αυτές έχουν να κάνουν και με το αισθητικό και με το λειτουργικό μέρος της κιθάρας.

Τα μοντέλα.

Ξεκινώντας παρουσιάζω δυο μοντέλα:

• Taurus J Ένα duble cut όργανο με τυπική, όχι τόσο κλειστή «μέση» και ελαφρώς ασύμμετρο πίσω μέρος που θα μπορεί να χτίζεται με κάθε είδους ξύλο αλλά και με συνδυασμούς διαφορετικών ξύλων και μοτίβων χτισίματος. Το head stock θα είναι μια ήπιας μορφής υλοποίηση που θα ακολουθεί τους κανόνες που προανέφερα. Η τοποθέτηση των tuners θα είναι υπό γωνία.
• Small Bull Ένα duble cut όργανο με πιο έντονη «μέση» και χαρακτηριστικά ασύμμετρο πίσω μέρος. Τα φάλτσα στα ίχνη του σώματος θα δίνουν μια αισθητική εικόνα που θα παραπέμπει στο όνομα της κιθάρας. Εδώ πάλι οι δυνατότητες για διάφορα ξύλα και χτισίματα θα είναι διαθέσιμες. Το head stock θα είναι ένας σχεδιασμός που υπακούοντας στις προδιαγραφές μου θα ακολουθεί το σχεδιασμό του σώματος. Τα tuners εδώ θα είναι παράλληλα.
• Και τα δυο μοντέλα θα είναι multiscale με τυπική διαφορά κλιμάκων 1 inch και κάθετο τάστο το 5ο. Βεβαίως θα υπάρχει η δυνατότητα για την όποια παραμετροποίηση αλλάζοντας τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Το nut θα είναι δική μου κατασκευή από φωσφορούχο μπρούτζο αλλά και πάλι θα μπορώ – κατά παραγγελία- να κατασκευάσω nut από κάποιο άλλο υλικό. Για bridge θα χρησιμοποιώ δικής μου κατασκευής single bridges τυπικά από φωσφορούχο μπρούτζο αλλά κι εδώ θα μπορώ να χρησιμοποιήσω και άλλα υλικά.

Συνεχίζεται...